Historia Bolesławowa

WIEŚ: w zbiegu rzeki Morawki i Kamienicy na wys. 565 – 595 m npm.

ZABYTKI: kościół renesansowo – manierystyczny, z reminiscencjami gotyku. Wzniesiony w średniowieczu, w latach 1672 – 75 rozbudowany w stylu barokowym. Murowany z kamienia i cegły, jednonawowy, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i wieżą od zachodu, o wnętrzu nakrytym płaskim stropem. W nawie dwa drewniane ołtarze barokowe. Kilka rzeźb M. Klahra [np. św. Barbara i Jan Nepomucen]. Na rynku Bolesławowa św. Franciszek Ksawery [1716] zaś u wjazdu do wsi niewielki Jan Jan Nepomucen [1828]. W pobliżu, na pn. stoku Oliwnej Góry – Ogrójec z wotywną grupą kamiennych rzeźb o formach ludowych [1833]. W dolinie Morawki, po prawej stronie Drogi Staromorawskiej resztki szturmowych szańców szwedzkich z siedemnastego wieku.

HISTORIA: na podstawie śladów pobytu człowieka pierwotnego w okolicach Radochowa sprzed ok. 10 tyś. lat, można przypuszczać, że zapuszczał się on w ten odległy teren górski za zwierzyną łowną. Był to ciągle wędrujący myśliwy – łowca. Tym zaś, który tutaj zaczął przebywać i zamiast szałasów stawiał zrębowe chałupy o dwuspadowym dachu, był pasterz – hodowca. Najprawdopodobniej był nim przebyły od wschodu Opoliniec i Gdążyc a także od pn. – zachodu Ślężanin. Kłodzko – centralny gród, od chwili założenia przedmiot sporów między władcami polskimi i czeskimi, zostaje w 1137 r. układem zawartym między B. Krzywoustym a ks. Sobiesławem, przekazany Czechom. U schyłku 13 wieku założona zostaje rzymsko – katolicka parafia w Stroniu Śl. Mimo zaludnienia i rozwoju Stronia Śl. okolice Bolesławowa do połowy 16 wieku nie były zasiedlone. W 1578 r. cesarz Rudolf 2 wydaje „Ordunek Górniczy” ożywiający górnictwo, kuźnictwo i poszukiwanie rud kruszcowych. 24. 03. 1578 r. Wilhelm Oppersdorf Opawski zakłada osiedle górnicze. W kniei, u zbiegu rzek Morawki i Kamienicy, powyżej miejsca, na którym stał jedynie tartak wodny, dokonano w 1581 r. pomiarów gruntów i rozpoczęto budowę domów. 29. 11. 1548 r. cesarz Rudolf 2 nadaje prawa miejskie i nazwę Wilhelstahl, prawo tygodniowych targów, dwóch jarmarków w roku i herb. Mimo oficjalnej nazwy ludność nazywała miasto mianem Neustadtel [Nowe Miasto] i nazwa ta utrzymała się do czasów nowożytnych. 

     W 1613r. miasto miało już młyn zbożowy i browar. Ponieważ srebra było mało, po kilku latach zaniechano jego poszukiwań a ludność utrzymywała się głównie z rolnictwa, hodowli, tkactwa i bielenia płótna. W skutek zmniejszenia aktywności górniczej, a także klęsk żywiołowych, ludność miasta stale malała. Epidemia zarazy w 1680r. spowodowała śmierć 23 mieszkańców a w 1714r. 28 osób. Powódź w 1829r. zniszczyła szereg domów. 22. 11. 1824r. pożar zniszczył wszystkie budynki od zachodniej strony rynku i kościół parafialny. Mimo malejącej liczby ludności [1881-675 osób] w mieście było wówczas: 3 rzeźników, 4 pończoszników, 5 gospód, 6 krawców, 1 stelmach, 5 rzeźbiarzy zabawek, 4 cieśli, 2 tokarzy, 1 strugacz fajek, 2 garncarzy, 8 kramarzy, 10 szewców, 2 zegarmistrzów, 1 grabarz, 3 ślusarzy, 2 piekarzy, 5 handlarzy drewnem, 7 murarzy, 18 rolników, 1 tkacz. Miasto miało 97 budynków oraz kościół, plebanię, szkołę, 2 młyny, 2 tartaki. W 1581r. równocześnie z miastem zaczęto budować kościół, w przeważającej części z drewna. Ówcześni mieszkańcy byli wyznania ewangelicko-augsburskiego, kościół służył im do 1623r. podczas pierwszej wizytacji, wówczas już katolickiego kościoła w 1631r. budynek był tak zniszczony, iż trzeba go było podpierać. Wyposażenie kościoła było skromne: 1 ołtarz, 2 cynowe lichtarze, 1 ornat, 1 kielich cynowy, 3 dzwony z których największy był pęknięty. Drewniany kościół rozebrano i w 1675r. zakończono budowę nowego, obszerniejszego kościoła z wieżą. Poświęcono go pod wezwaniem św. Józefa. Były wówczas w kościele: 3 ołtarze- ołtarz główny, poświęcony św. Józefowi, zbudowany ze szkatuły ówczesnego proboszcza Bacha, prawy ołtarz boczny, poświęcony św. Janowi Nepomucenowi, ufundowany został przez tutejszego ziomka Krzysztofa Schona a wyrzeźbiony przez M. Klahra. Został ukończony w 1731r. Trzeci ołtarz boczny, poświęcony św. Annie został zakupiony w Idzikowie. Organy ufundowane w 1727r. przez rektora Jezuitów z Kłodzka zostały zastąpione nowymi w 1782r. Wykonał je Zeitzius z Ząbkowic Śl. Franciszkanie z Kłodzka ufundowali w 1733r. drogę krzyżową. W 1775r. przedłużono przednią część kościoła. W 1823r. drewniany strop zastąpiono sklepieniem. W 1846r. Melchior Schaar zakupił zegar wieżowy pochodzący z kościoła z Lądka Zdr. W 1859r. kościół ucierpiał na skutek uderzenia pioruna, wówczas wymieniono ołtarz boczny- przywieziony z Dusznik w 1865r. Rok później kościół otrzymał nową drogę krzyżową i umieszczono za ołtarzem figurę maryjną. Ustawiono na ołtarzu głównym figurę św. Franciszka i statuę na ambonę. Do kościoła w Bolesławowie należały: Stara Morawa, Kamienica i kościół cmentarny. W 1728r. M. Fryderyk von Altan mianuje pierwszego proboszcza. Po 1945r. Bolesławów nie został uznany miastem.  

HISTORIA SANKTUARIUM ŚW. JÓZEFA OPIEKUNA RODZIN

BOLESŁAWÓW

Sanktuarium św. Józefa Opiekuna Rodzin

Kościół p.w. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny

w Bolesławowie był pierwotnie budowlą gotycko-renesansową. Został wybudowany w 1598 r. jako kościół górniczy. W 1672 r. kościół uległ zniszczeniu. W tym samym roku na jego miejscu rozpoczęto budowę nowej świątyni, którą ukończono w 1675 r. Kościół był kilkakrotnie remontowany.

Jest to budowa wykonana z kamienia i cegły; jednonawowa z wydzielonym prezbiterium zamkniętym trójbocznie i zakończona sklepieniem kolebkowym. Posiada drewniany chór muzyczny. Nad prezbiterium wznosi się wysoka wieża, o kształcie ośmioboku, nakryta hełmem z prześwitem, spełnia ona rolę dzwonnicy.

Kościół jest przykryty dwuspadowym dachem od zachodu zakończonym małą wieżą z prześwitem. Na ścianie zewnętrznej prezbiterium znajduje się zegar słoneczny.

Wnętrze świątyni ma bogate wyposażenie barokowe: ołtarz główny wykonany w drewnie, w centralnym miejscu figura z ok. 1710 r. przedstawiająca św. Józefa z Dzieciątkiem; po bokach prezbiterium drewniane rzeźby  (po lewej stronie postać św. Barbary , po prawej św. Katarzyny i Jezusa Dobrego Pasterza. ) Ołtarz boczny z lewej strony drewniany, w nim figura Matki Bożej; z prawej strony w ołtarzu figura św. Jana Nepomucena.  Drewniane figury świętych są przypisywane najsłynniejszemu twórcy na ziemi kłodzkiej Michałowi Klahrowi (zostały wykonane w latach 1710-1740).

W związku z remontem i zabezpieczeniem skarpy wokół kościoła, stare nagrobki zgromadzono w jednym miejscu tworząc lapidarium,

 w którym uwagę zwracają oryginalne, żeliwne krzyże nagrobne.

W rynku pod zabytkową lipą stoi kamienna polichromowana figura

św. Franciszka Ksawerego z 1715 r. otoczona balustradą z wysokimi kolumnami. Przy wyjeździe w kierunku Stronia Śląskiego, stoi kamienna polichromowana figura św. Jana Nepomucena z 1728 r.

Idąc w górę za kościół dojdziemy do góry Oliwnej z roku 1833 r. Znajdują się tam kamienne figury przedstawiające śpiących apostołów i modlącego się Jezusa.

Parafia w Bolesławowie  została zlikwidowana w 1946 r. Na nowo została erygowana 19 marca 2012 r. przez Biskupa Ignacego Deca.  Dnia 22 marca 2015 r. w 340 rocznicę powstania kościoła Biskup Ignacy Dec ustanowił Sanktuarium  św. Józefa Opiekuna Rodzin.

Św. Józefie Opiekunie Rodzin – módl się za nami.